Sinds zijn aantreden heeft de Amerikaanse president Trump regelmatig de "tariefstok" gehanteerd en voortdurend de tarieven verhoogd op goederen die vanuit andere landen naar de VS worden geïmporteerd. Op 9 maart gooide de Amerikaanse president Trump opnieuw een bom in een interview, waarin hij aangaf dat sommige tarieven mogelijk na 2 april opnieuw verhoogd zullen worden. Zal deze aanpassing gevolgen hebben voor slangklemmen, buiskoppelingen, En nieuwe energievoertuigen?
In het bovenstaande interview bagatelliseerde Trump de recente scherpe schommelingen op de aandelenmarkt, veroorzaakt door tariefaanpassingen, en beweerde dat "we niet te veel aandacht kunnen besteden aan de prestaties van de aandelenmarkt". Dit klinkt een beetje abnormaal. Weet je, Trump heeft de prestaties van de aandelenmarkt altijd beschouwd als een belangrijke indicator om zijn politieke prestaties te meten. Sterker nog, hier zit mogelijk zijn eigen "beetje berekening" achter. Het is zeker dat schommelingen op de aandelenmarkt de "bijwerkingen" van de handelsoorlog zijn, en Trump wil niet dat dergelijke schommelingen de uitvoering van zijn beleid beïnvloeden. Misschien hoopt hij de markt en beleggers te overtuigen door de impact van de aandelenmarkt te bagatelliseren. Hij heeft immers altijd beweerd dat zijn tariefbeleid in het belang van de Verenigde Staten op de lange termijn is, niet in het belang van de economie op de korte termijn. Het punt is dat schommelingen op de aandelenmarkt slechts één van de vele problemen zijn die door de handelsoorlog worden veroorzaakt. Misschien maakt hij zich meer zorgen over de langetermijngevolgen van de handelsoorlog voor de Amerikaanse economie, zoals stijgende inflatie en hogere bedrijfskosten. Deze problemen zijn moeilijker op te lossen dan schommelingen op de aandelenmarkt en hebben een grotere impact op de stabiliteit van de Amerikaanse economie.
Zoals we allemaal weten, gebruikt Trump sinds 2018 "het opleggen van tarieven op goederen die vanuit andere landen naar de Verenigde Staten worden geëxporteerd" als een krachtig "economisch wapen". Hij probeert de binnenlandse industrieën en banen in de Verenigde Staten te beschermen en de industrieën van andere landen te onderdrukken door tarieven op te leggen. Trump had eerder al duidelijk gemaakt dat hij liever geen tarieven op Chinese goederen zou opleggen. Het is duidelijk dat dit wapen erg belangrijk voor hem is, en het kan worden beschouwd als zijn belangrijkste "economische wapen". Sinds begin dit jaar hanteert de Amerikaanse president Trump de tariefstok, en goederen uit het ene land na het andere zijn naar het "tariefverhogingsplatform" gestuurd. Ook de reactie van DINSEN is van stimulering en wanhoop naar nog meer stimulering en wanhoop gegaan. Hij beweerde dat tarieven biljoenen dollars aan inkomsten naar de Verenigde Staten kunnen brengen en banen in de industrie terug naar de Verenigde Staten kunnen brengen. Maar is dit wel echt zo? Op korte termijn hebben tarieven inderdaad een aantal industrieën in de Verenigde Staten ten goede gekomen. Zo zijn onder de bescherming van tarieven de prijzen van de Amerikaanse staal- en aluminiumindustrie gestegen en de winsten toegenomen, maar deze "beschermingsmaatregel voor de lokale industrie" heeft ook bijwerkingen gehad. Door de stijgende prijzen van geïmporteerde grondstoffen zijn de kosten van productiebedrijven die afhankelijk zijn van geïmporteerde onderdelen aanzienlijk gestegen, wat heeft geleid tot productiebelemmeringen en zelfs ontslagen bij sommige bedrijven. Onderzoek van de Federal Reserve Board van de Verenigde Staten toont aan dat de werkgelegenheidsgroei die door tarieven wordt veroorzaakt minimaal is en de negatieve impact van stijgende grondstofkosten en geblokkeerde export niet kan compenseren. Op de lange termijn lijkt Trumps tariefbeleid meer op "de kip doden om de eieren te krijgen". Hoewel de inkomsten uit tarieven zijn gestegen, is het wereldwijde handelsklimaat verslechterd en is ook de Amerikaanse exportmarkt getroffen. De handelsoorlog heeft niet alleen geen banen in de industrie teruggebracht, maar heeft de Amerikaanse arbeidsmarkt ook instabieler gemaakt. Het punt is dat terwijl de Verenigde Staten tarieven oplegt op goederen die vanuit andere landen naar de Verenigde Staten worden geëxporteerd, andere landen als tegenmaatregel ook tarieven opleggen op Amerikaanse exportproducten. Amerikaanse exporteurs zullen zich daar niet goed bij voelen.
Trumps tariefbeleid heeft, als een vlinder die met zijn vleugels klappert, een kettingreactie in de wereldeconomie teweeggebracht. Voor de Verenigde Staten zelf heeft het tariefbeleid niet alleen economische problemen, maar ook sociale tegenstellingen met zich meegebracht. Amerikaanse consumenten hebben hun levensonderhoud verhoogd door de stijgende prijzen van geïmporteerde goederen. Vooral gezinnen met een laag en middeninkomen zijn harder getroffen. Bovendien heeft de handelsoorlog het internationale imago van de Verenigde Staten geschaad en hun positie in het wereldwijde handelssysteem onder druk gezet. Voor de wereldeconomie zijn de gevolgen van de handelsoorlog nog ingrijpender. Het internationale handelsklimaat is verslechterd, de groei van de wereldhandel is vertraagd en de economieën van veel landen die afhankelijk zijn van export zijn getroffen. De bbp-groei in landen zoals Duitsland, Japan en Zuid-Korea is vertraagd door de handelsoorlog. Bovendien heeft de handelsoorlog ook schommelingen op de wereldwijde financiële markten veroorzaakt, de onzekerheid op de aandelenmarkt en de valutamarkt vergroot en het vertrouwen van investeerders ondermijnd. Trumps tariefbeleid is altijd een "barometer" geweest van de Chinees-Amerikaanse handelsrelaties. Sinds het uitbreken van de handelsoorlog in 2018 zijn de handelsbetrekkingen tussen China en de Verenigde Staten vol onzekerheid. Voor China brengt het Amerikaanse tariefbeleid grote uitdagingen met zich mee. De orders van Chinese exportbedrijven zullen onvermijdelijk afnemen als gevolg van de hoge tariefkosten, en ook de winst kan dalen. Chinese exporteurs kunnen echter nog steeds op veel andere manieren uitdagingen het hoofd bieden, zoals wederuitvoer, de bouw van fabrieken in Zuidoost-Azië en de uitbreiding van opkomende markten. Hoewel de Verenigde Staten Chinese goederen die naar de Verenigde Staten worden geëxporteerd en die fabrieken hebben gebouwd in traditionele handelslanden, al hebben omsingeld en geblokkeerd, hebben deze maatregelen op korte termijn nog steeds een zeker effect. Uiteraard zal ook de zeevracht worden beïnvloed. Neem contact op met: DE DEN
Voor de Verenigde Staten lijkt het tariefbeleid niet de verwachte resultaten te hebben opgeleverd. Hoewel de Verenigde Staten hebben geprobeerd hun handelstekort met China te verkleinen door middel van tarieven, heeft de handelsoorlog Amerikaanse consumenten en bedrijven juist een hogere prijs laten betalen. Bovendien heeft het Amerikaanse tariefbeleid ook de Chinese tegenmaatregelen in gang gezet, waardoor de spanning in de handelsbetrekkingen tussen beide landen verder is toegenomen. Trumps tariefbeleid lijkt in het belang van de Verenigde Staten te zijn, maar heeft in feite een kettingreactie in de wereldeconomie teweeggebracht. Hij probeerde Amerikaanse industrieën en banen te beschermen door middel van tarieven, maar uiteindelijk kostte het de Amerikaanse economie en samenleving. Dit toont wederom aan dat er in de huidige geglobaliseerde wereld geen echte winnaars zijn in een handelsoorlog. Zodra deze begint, zijn beide partijen gedoemd te verliezen. Deze keer kondigde Trump aan dat hij na 2 april opnieuw een aantal tarieven zou verhogen, en de intensivering van het tariefbeleid kan de toch al overbelaste wereldhandel nog eens flink onder druk zetten.